نیایش جزء جدایی ناپذیر انسان است با هر باور و نگرشی به انسان و جهان و خدا!
انسان در تنهایی، در سکوت، تفکر و اندیشه به گونه‌ای سمت و سوی نیایش به خود می‌گیرد، نجوای با خود، نیایش است و گفت‌وگوی درونی که نشانی از پاکی دل با خود داشته باشد…
نیایش با خدا، خدای ناپیدای آشکار، نهانِ هویدا، از زیباترین دم‌های حضور انسان در پهنه‌ی هستی است، زیباترین نشانِ بودن است و عاشقانه‌ترین ظهور و بروز انسانی است.
این مجموعه، بستری است برای بیان این نشان از انسان و اشاره‌ای به تنهایی و خلوت و حضور انسانی که زبانی خاص برای بیان اندیشه و تفکر خود در قالب نیایش با معبود و معشوق خود دارد.
خرسندم که پس از گذشت قریب به دو دهه از نوشتار این مجموعه، فرصت و امکان نشر آن فراهم آمد تا گشودن بابِ زبانِ نیایشِ تازه‌ای را باهم تجربه کنیم.